Mulih nyambut gawe, Dulgiyub mampir nang kampuse biyen. Nang Universitas Gadjah Mada. Pingin nongkrong nang Bon-bin, kantine Sastra. Amarga weruh wong ngemis nang ngarep Bon-Bin, Dulgiyub marani lan wenehi duit.
Dulgiyub : Wis suwe ngemis nang kene pak?
Pengemis : Sampun mas, sampun 5 tahun.
Dulgiyub : Pantes aku kok ora tau weruh, aku lulus wis 6 tahun kepungkur. Biasane oleh piro pak ngemis nang kene? Kan mahasiswa kabeh iki.
Pengemis : Lumayan mas, paling sithik rong puluh ewu. Saged nggo nedha bareng keluarga
Dulgiyub : Woo wis duwe keluarga. Lha keluargane nang endi pak?
Pengemis : Wonten ing Sanata Dharma, ing Amikom, ing IKIP nggih wonten.
Dulgiyub : Wah ampuh pak sampeyan. Anak-anakmu do kuliah kabeh.
Pengemis : Sanes mas, anak-anak kula nggih ngemis koyo kula niki
Dulgiyub : oooooooo
)@*#$^)@*(#$)^*@#$)^*(
Dulgiyub : Wis suwe ngemis nang kene pak?
Pengemis : Sampun mas, sampun 5 tahun.
Dulgiyub : Pantes aku kok ora tau weruh, aku lulus wis 6 tahun kepungkur. Biasane oleh piro pak ngemis nang kene? Kan mahasiswa kabeh iki.
Pengemis : Lumayan mas, paling sithik rong puluh ewu. Saged nggo nedha bareng keluarga
Dulgiyub : Woo wis duwe keluarga. Lha keluargane nang endi pak?
Pengemis : Wonten ing Sanata Dharma, ing Amikom, ing IKIP nggih wonten.
Dulgiyub : Wah ampuh pak sampeyan. Anak-anakmu do kuliah kabeh.
Pengemis : Sanes mas, anak-anak kula nggih ngemis koyo kula niki
Dulgiyub : oooooooo
)@*#$^)@*(#$)^*@#$)^*(
Comments
Post a Comment